Stel je loopt ergens te wandelen, je gedachten dwalen af. Onverwachts spreekt iemand je aan, ineens met een schok schiet je in het hier en nu. Bekend?

Dit overkomt niet alleen ons; iets vergelijkbaars gebeurt ook met elementaire deeltjes. Zo’n deeltje bestaat in de vorm van een soort waarschijnlijkheidsgolf. Pas als er meting gedaan wordt schiet het vanuit die golf tevoorschijn en komt tot bestaan, pas dan wordt het een deeltje. Daarvoor bestaat het niet als zodanig; er is alleen de golf.

Wat is die golf precies, is hij wel echt? Ja, hij is echt, hij is namelijk in staat om interactie aan te gaan met de werkelijkheid. Zelf denk ik aan een veld van bewustzijn. Net als ik ineens land op aarde als ik onverwachts aangesproken wordt tijdens een wandeling, schept de waarschijnlijkheidsgolf ineens een deeltje uit het niets als we er naar kijken. Wonderbaarlijk. Kwantummechanica – daar gaat het dus over – is fascinerend.

Wat heeft dat met leegte te maken?
Vaak lees ik dat het universum zo verschrikkelijk leeg is. Zelfs een vast voorwerp zoals een tafel bestaat voor overgrote deel uit leegte. Een enkel atoom is voornamelijk lege ruimte.
Tenminste, als je aan deeltjes denkt. 
Maar als ik nu eens aan de golven denk; die waarschijnlijkheidsgolven waaruit die deeltjes geboren worden – hoe zit het dan?
Hoe groot is zo’n golf eigenlijk? Wel, de golffunctie is nergens nul, het deeltje kan overal in het universum te voorschijn komen.
Dus, als ik de golf als de echte werkelijkheid beschouw van het deeltje, dan is dat deeltje net zo groot als het universum. En dat geldt voor ieder deeltje, hoe klein ook.

Ik denk aan een enkel punt ergens in de ruimte; iets wat wij een vacuüm noemen. 
Leegte? Nee: alle deeltjes van het universum zijn daar aanwezig. 
Alles is daar.
Alles is overal.
In de leegte is alles.

Als je je eenzaam voelt besef dit: alles is in jou, en jij bent overal.

Vraag je eens af wie je werkelijk bent: het ikje in het hier en nu, of de golf van bewustzijn die het hele universum omvat.